hegoi [hego]. iz. (ETNO). Viento sur; viento solano. Hegoia eta hego-haixia, dana da bat: hori beruori, pikatzen dabena. Gaur goixian be edarto pikatzen izan dau, hegoia egon da eta. Ik. hego-haixe, ifar-haixe, norde, andra-haixe, zoro-haixe. Artikulua hartzerakuan hegoia egitten da (ez *hegoixa).
hegoi-erre. iz. (ETNO). Viento sur muy cálido. Ik. goierre.