mentu
mentu. iz. (
ETNO).
Injerto. Oin keixak madarixak modoko aliak etaratzen dittue; etaratzen dittue oin keixa batzuek! Bueno! Oin mentuetan eitten juek hori: mento bat sartu, beste bat sartu, eta gero urtetzen juek... Demasak eitten jittuek oin! Keixiak mentau barik ez jok balio. Landaria hazten danian, adar bat ebagi eta beste bat sartu bihar izaten jakok. Hori ein barik ez jok balio. Sagarrak be bai, keixiak be bai, intxaurrak ez... Gaztaiñiak bai; gaztaiñia mentau ein bihar dok, ez jok balio bestela! Silbestria badok, gaztaiñiak emon eitten jok, baiña ezebez, eskasa. Hik hamen gozgaztaiña edarra badakak, ta hamen landara gaztia. Eta gozgaztaiña ona badakak, haren adarrak hartu, zorroztu holan, eta landara gaztia ebagi zerriakin, brintzau piskat azala, eta hantxe sartu adarra. Ta sartu kurioso-kurioso, azal bixak parian ipini, ta gero ganauan pekorotzakin tapau, ta gero ondo zerrau bihar dok ez deixon haixerik iñundik sartu. Tapau fuerte, ta oratu eitten jetsak! Fazilla dok; behin ikusi ezkero ez jakak problemarik.
