2 . ukatu, ukatze. du ad. Denegar, retirar; rechazar. Ezezkua emon, onartu ez.
Danerako eskatu bihar zan baimena eta iñoiz ukatu be egin zeskuen. / Premiñan daguanari laguntza ukatzia ez dago ondo. / Nik agur egin eta berak ukatu. / Errepublika denporan Plaentxiako alkate izatia ukatu ei eban. (Zirik 100n).
/ Ez zala munduan gauzarik ukatuko zetsenik. (Ibilt 455).
Babesleak
