kutun
kutun. 1 . kutun. iz. (TE). Acerico. Jostunak erabiltzen dabe. / Almohadilla en donde se clavan los alfileres y las agujas.
Nere alabiak, kutun politta ein desta eskolan. 2 . kutun. iz. (TE). Amuleto que se cuelga a los niños. "Antxiña, umieri erropetan edo sehaskan ipintzen jakuen poltsa txikitxo bat. Barruan bedarrak edo ebanjelixo zati batzuk eukitzen zittuan, umiari gaixotasunen kontra babesa emoteko" (ETNO).
3 . kutun. izond. (TE). Favorito,-a, predilecto,-a. Oso maittia, begikua.
A! nere bihotzeko kutuna!, etorri zaittez neregana! Ik. begiko.
