mando
mando. 1 . mando. iz. (
TE).
Mulo,-a. Mandua baziñaz bezela erabilli zaittu piontzan. / Asto arran eta bihorran umia (edo zaldixan eta astemian artekua), mandua. 2 . mando. izond. (ETNO). Grande (adjetivo / sufijo). Animalixa batzuen kasuan haundixa. Atzizki moduan lotzen da zenbaitt animalixa izenekin (usomando, erlamando, eulimando).
