matraka.
1 . matraka. iz. (TE). Carraca, matraca. "Egurrezko tramankulua; Aste Santuan musikarik eta kanpairik ezin zan jo, eta karrakia erabiltzen zan mezetara deitzeko, eta espirituetatik babesteko" (ETNO). / "Se hacía sonar desde el Jueves Santo hasta la Resurrección, en que volvían a volar las campanas" (TE, 548).
Kanpaien ordez, matrakia entzutzen zan. / Jeneralian elixetara juaten ziran ta matrakia jo. Hori Eguen Santuan eitten zan, matrakia. Zegaittik eze Aste Santuan elixiak funtziño haundixak eitten dittu, ezta? Ta zelan kanpairik ez zan joten, ba elixan joten eben Aste Santuan txalupetia eta matrakia. Funtziñua zelebratzen daguen artian izeten zan, abadiak altaratik "da-da"; ba atzian jarri mutillak, gaztiak, gazte samarrak, ta "da-da" bestiakin batera. Bai, kanpairik zelan ez zan joten, ba... meza nausixan txalupetia ta matrakia, umiak Aste Santuan. Ik. karraka, txalupeta.
