belu
belu. 1 . belu. adlag. (TE). Tarde, con retraso. Belu zan zu etorri ziñanian. / Ni heldu nintzanerako, belu zan: hilda eguan. / Goizian belu, nahikua ordezko lo eiñda gero lagun urdi bixak tabernan bat eiñ ebanian. (Ibilt 458).
Ik. berandu. 2 . belu. izond. (TE). Tardío,-a. Makatz hónek goiztarrak; madari ha, belua.
