sasoi.
1 . sasoi. iz. (TE). Sazón; tiempo en que se realizan las faenas agrícolas; momento. "Tiempo propio para cada una de las operaciones agrícolas" (TE, 651).
Garixak eraintzeko sasoia. / Halakoren baten, ezkontzeko sasoia heldu jako gure mutilzaharrari.
2 . sasoi. iz. (OEH). Época. Sasoitik sasoira maillaka-maillaka [...] [euskeriaren] aberastasuna
eskaztuz doiala. (Zirik 30). Ik. epoka.
eskaztuz doiala. (Zirik 30). Ik. epoka.
3 . sasoi. iz. (TE). Edad, cada una de las etapas de la vida; juventud. "Las distintas edades del hombre. Por antonomasia: la juventud" (TE, 651).
Ze sasoittakua gaur hill dana?
Ik. adin, edade.
4 . sasoi. iz. (OEH). Vigor, fuerzas, juventud. Hogei urte! halako sasoirik!
/ [Etxekoandra zarauztarrak] --Zuk dezun sasoiakin ere eskian zabiltza? --Ez dagona balego ez nintzake ibiliko --erantzun zetsan eibartarrak. (Zirik 48).
gauzak bere sasoian. esap. Las cosas a su tiempo. Bai gazte, ezkondu! Gauzak bere sasoian!
sasoiz. adlag. (TE). A tiempo, puntual, oportunamente. Orduan, bihar dan sasoian.
Garaiz heldu da bazkaittarako, eta sasoiz itxuli da lanera. / Pau, Bearngo urian zan botikarixo bat, Etienne jauna deitzen zana, zeiñek sasoiz hartu eban emaztetzat emakume eder bat. (Ibilt 472).
Ik. garaiz. Eibarren arrunta da, garaiz baiño gehixago erabiltzen da sasoiz.