1 . berotu, berotze (berotutze).
1 . berotu, berotze ( berotutze). da/du ad. (TE). Calentar(se); sofocarse. Materixal bati tenperaturia igo. Bero jarri, beruago bihurtu (ETNO).
Ikatza ugari ipiñizu suteixan eta barautsa berotizu keixian gorrittik zurira etorri arte. / Izura igotzen berotu naiz eta alkondara guztia izardiz busti jata. / Ixa zuriraiñok berotutzia, eta batera, uretan edo haixe gogor baten hoztutzia da tenplatzia. / Suak dau gauzak berotzia. / Ez berotu larregi bestela alperrik galduko dok.
2 . berotu, berotze. da/du ad. (TE). Enfadar(se), enojar(se); calentar(se), excitar(se) sexualmente. Norbaitten gogua bizixagotu, sutu (baitta sexu-gogua be).
Guzurti hari entzutziakin bakarrik, berotu eitten naiz. / Ez dau merezi hain gauza gitxigaittik berotutzia. / Ez dot gura haregaz jardun eta berotzia. Ik. txingartu.