mustur (mutur) [mutur].
1 . mustur (mutur) [mutur]. iz. (TE). Hocico, morro. Animalixa batzuen buruko zati urtena, ahua eta surra daukazena.
2 . mustur (mutur) [mutur]. iz. (TE). Morro. Personian ezpan-aldia.
Musturrez aurrera jausi eta golpe latza hartu neban.
Musturra okertu, musturrak apurtu biharrian ibili, musturrez aurrera jausi...
3 . mustur (mutur) [mutur]. iz. (TE). Morro, punta. Etzinda, zadarixan muturretik ziharduan eran ahala.
4 . mustur (mutur) [mutur]. iz. (NA). Punta; lugar lejano, lugar remoto. Denpora-bakua ez deilla etorri behintzat! Bai! zazpikixak be bizten dia baiña, basarri muturrian.... Mendi-muturra, basarri muturrian...
musturra sartu (muturra sartu). du ad. (TE). Entrometerse, inmiscuirse, meter el morro. Batetik ez bazan bestetik, musturra sartu gura eban. / Gauza guztietan musturra sartu biharreko gizona zan. / Han inguruan zan itziartarrak zerbait entzun eban da sartu eban bere muturra. (Zirik 22).
musturrak (muturrak) [muturrak]. iz. Morros cocinados; de morros. Jateko prestatzen diranak: "En la carnicería belfo de ganado, del que las nuestras hacen un plato suculento" (TE, 565). / Baitta arpegi txarra edo hasarria be, bikote edo famelixakuena batez be.
Aitzen emon deste andriak musturrak daukazela kanpotik naizelako, eta piparrak daroiadaz, honekin hobiak izaten dirala eta.
/ Gozuak dira musturrak ondo prestau ezkero.
Ik. musturraldi, musturtu. Pluralian erabiltzen da: musturrak prestau; musturrak euki, musturrekin egon...