1 . bihar [behar]. iz. (TE). Necesidad; obligación, deber. Ederto dago pinttura hori, baiña ondiokan ikutu biharra dauka.
/ Hori arazuori konpondu biharra dago.
/ Biharra dogu bihar-biharrekua.
/ Ogixa, biharrekua, eta baitta liburuak be.
/ Errotatxok ez eban lagun biharrik zaragixak hustutzeko. (Zirik 70).
/ Eta, emakumiok parkatu oin be zuek txarto laga biharra. (Zirik 119).
/ Ez eban Zaldunari luzero itxaiñ biharrik, ba honek berihala urten eban. (Ibilt 484).
Ik. premiña.
Babesleak
