errazoi (errezoi) [arrazoi].
1 . errazoi (errezoi) [arrazoi]. iz. (TE). Razón (facultad), entendimiento. adimena, ahalmen intelektuala
Jaungoikuak gizonari errazoia emon zetsan, sarrittan bere kalterako.
2 . errazoi (errezoi) [arrazoi]. iz. (TE). Razón(es), motivo(s); verdad, acierto. errazoiak, zergaittiak; emon edo kentzen dana.
Errazoi garbixak, harek alkatiari esan zetsazenak. / Diñozun guztian, errezoia dozu. / Plaentxian behintzat, Kantengandik edo, errazoiak ondo neurtzen ikasi zittuen noizbait. (Zirik 43).
Ik. zergaitti.
errazoia emon (errezoia emon). dio ad. (TE). Dar la razón. Entzun eta gero, errazoia emon netsan.
errazoia euki (errezoia euki). du ad. (TE). Tener razón. Gerria galdu genduanok zoritxarrik haundiña izan doguna, mundu guztian kontra errazoia euki. / Ez eukan arrazoia makala. (Zirik 68).
errazoia kendu (errezoia kendu). dio ad. (TE). Quitar la razón. Luzera, denboriak errazoia kendu detsa.