ezer.
1 . ezer. izord. (TE). Nada. Ezezko testuinguruetan: ezebez.
Ezer ez dauka, eta harrokerixaz beteta dabil. / Ez ei zetsan ezerk min gehixago emoten bere anaiakin mediku karreran gastautako diruak baiño. (Zirik 51).
/ Ezerk ez eban han ikararik. (Ibilt 467).
/ Ezer ez da ixillekorik euren artian, (Ibilt 456).
Ik. ezebez.
2 . ezer. izord. Algo, alguna cosa. Galderazko, baldintzazko eta ezezko perpausetan: zeozer, gauzaren bat.
Ezer bihar badozu esan.
/ [Juezak] Gaiñera, asto bati andria deitziak ez badauka ezer txarrik. (Zirik 50).
/ Ta, afaltzeko ezer ba al dozue? (Zirik 118).
/ Ia iñoiz ikusi destazun ezer txarto pentsau eraitzeko gauzarik. (Ibilt 480).
Ik. zeozer, zerbait.
ezertarako gauza ez izan. esap. (OEH). No valer para nada; quedarse inválido,-a. Beste ezertarako gauza eztanak egitten ei dau biharra. (Zirik 103).
ezertxo. izord. (OEH). Diminutivo de "ezer".
ezertxo be [ezertxo ere]. esap. (OEH). Nada; algo, alguna cosa. Ezezko eta galderazko perpausetan erabiltzen da: ezertxo be (ez).
Axaxa emoteko ezertxo be bihar ez. (Zirik 119)