1 .harro. izond. (TE). Orgulloso,-a; soberbio,-a; altivo,-a.Haundiustez betia.Harrua bakarrik ibiltzen da hobeto ikusi deixen. / Gizon harrua izatiak ez zetsan balio.Ik.harroputz, harroti, harroskillo, harroxko.
2 .harro. izond. (TE). Esponjoso,-a, ahuecado,-a; fácil de labrar [tierra].Lur harruan hobeto etortzen da gauzia.Anton.tringo.
3 .harro. adlag. (TE). Arrogantemente, altivamente, soberbiamente.Harro zoian, bere ustez besterik ez lakua.
