gertau, gertatze [gertatu].
1 . gertau, gertatze [gertatu]. da/du ad. (TE). Preparar(se), disponer. Gertauta dago afarixa. / Baiña, gertau zara zeu afaitarako? / Gauza luzia andrakumien kalerako gertatzia. / Teatro Amayan gertau eben jaialdi bat. (Zirik 84).
/ Afari legia einda lotarako gertau ziranian. (Ibilt 461)
/ Gertau eban zigorra gatz-uretan beratuaz. (Ibilt 470).
2 . gertau, gertatze [gertatu]. da ad. (TE). Suceder, ocurrir, pasar, acontecer. Gauzak gertau ziran haiñ uste barik eze, iñok ez ekixan zer ein bihar zan. / Orduan gertatzia Izan bazan gero gertau zana... / "Kerido"tzat ezautzen dogun Joxe Etxeberriatarrari gertautakua da. (Zirik 47).
Ik. suertau, egokittu.