eten
2 . eten, etetze (etentze) [eten, etete]. da/du
ad. (
OEH).
Interrumpir(se), cortar(se), romper(se). Zeozen jarraittasuna hausi.
Berbetan diharduanian etetzia etxako gustatzen.
/ Gatxa konpontzia. Hartu-emonak eten egin dttue, ez jakin noiz arte.
