eten
1 . eten, etetze (etentze) [eten, etete]. 1 . eten, etetze (etentze) [eten, etete]. da/du ad. (TE). Romper(se), rasgar(se), desgarrar(se); cortar. Halakoren baten eten dot katia. / Beti bezela, mehienetik eten da harixa. / Harixa etentzia, beti izaten da mehienetik. / Txintxilizka euan lekutik sokia etenda. (Zirik 17).
2 . eten, etetze (etentze) [eten, etete]. da/du ad. (OEH). Interrumpir(se), cortar(se), romper(se). Zeozen jarraittasuna hausi.
Berbetan diharduanian etetzia etxako gustatzen.
/ Gatxa konpontzia. Hartu-emonak eten egin dttue, ez jakin noiz arte.
3 . eten, etetze (etentze) [eten, etete]. da/du ad. (OEH). Extenuar(se), debilitar(se), agotar(se), reventar de cansancio. Neka-neka eginda errebentau.
Etenda egozen-da, egun osuan ibilli ta ibilli ein ondoren. (Zirik 117).
/ Etenda aillegau giñan bakaziñotatik
