2 . ibili (ibilli), ibiltze. da ad. (TE). Andar, estar; ocuparse en algo. Juan zan guraso bat bere semiari elgorrixa osatzen ibili zan medikuarengana. (Zirik 16).
/ Juan zan guraso bat bere semiari elgorrixa osatzen ibili zan medikuarengana. (Zirik 16).
/ Zure billa nenbillen ni.
/ Ordu betian errekan ibili ondoren, gauza gutxi harrapau eban. (Zirik 35).
/ Modara jantzi ta modara ibilli. (Zirik 85).
/ Kokotzat ebillen Batista kojua. (Zirik 103).
/ Behin, juan zan guraso bat bere semiari elgorrixa osatzen ibili zan medikuarengana. (Zirik 16).
/ Mediku askokin ibilli naiz gaiñera. (Zirik 102).
Babesleak
