isilleko (ixilleko) [isileko].
1 . isilleko (ixilleko) [isileko]. izlag. (OEH). Secreto,-a; reservado,-a, privado,-a. Baebillen Mariño bere kañiorrekin ixilleko peskan. (Zirik 14).
/ Ixiliango maittetsu biren zoritxarra. (Ibilt 475).
/ Hainbeste ixilleko autu zure Dukateko gorabeheretan... (Ibilt 485).
Ik. peskan.
2 . isilleko (ixilleko) [isileko]. iz. (TE). Confidencia, secreto. Ezkutukua, sekretua.
Bixen artian, ixillekuak darabixez. Pluralian erabiltzen da.
isillekuetan (ixillekuetan) [isilekoetan]. adlag. (EEE). En secreto. Isilixan; ezkutuan.
Halakoren batian, deitzen detsa kanpoko lagunari, ixillekuetan. (Zirik 46). / Ixillekuan pozian bizi zaralako. (Ibilt 481).
Pluralian erabiltzen da gehixenetan, baiña singularrian be bai: isillekuan.