izentau
2 . izentau, izentatze [izendatu]. du
ad. (
OEH).
Nombrar, llamar por su nombre, citar; denominar. Bere izen eta gatxizenegaz izentau eban lapurra.
/ Ez dozu eiñ ondo pekatua esan eta pekatarixa izentatzia.
/ Izentatzeko zaldunorri emakumezko haren izena. (Ibilt 459).
