larrittu
1 . larrittu, larritze [larritu]. da/du
ad. (
OEH).
Acongojar(se), angustiar(se), apurar(se). Zalduna ez zan larregi larrittu Dukiak ziñuanakin. (Ibilt 480).
/ Ez dagok zertan larrittu, ez najok berihalakuan harrapauko. (Zirik 87).
/ Hori, dan trankillakin, ez da asko larrittuko.
Ik. estutu.
