1 . ohittu, ohitze (ohittutze) [ohitu].
1 . ohittu, ohitze (ohittutze) [ohitu]. da/du ad. (TE). Habituar(se), acostumbrar(se), hacerse a. Ohittu zara hamengo ohitturetara? / Makilliakin ohittu dau lanera. / Izan laike han horretara ohittutzia. / Hotzera ohittutzia ona dala esaten dabe. Ik. jarri, jarki.
2 . ohittu, ohitze (ohittutze) [ohitu]. da/du ad. (OEH). Acostumbrar, soler, tener por costumbre. --Zer emongo detsagu? --Ohittutzen dana.
/ Ia emakume aiskideren bat dozun zeñi zerbidu ohittutzen dan letz. (Ibilt 481).
/ Juan zan ohittutzen eban elizara. (Ibilt 463).
/ Hamen ohittutzen da Sanjuanetan soiñeku barrixa ataratzia.