1 . berotu, berotze ( berotutze). da/du ad. (TE). Calentar(se); sofocarse. Materixal bati tenperaturia igo. Bero jarri, beruago bihurtu (ETNO).
Ikatza ugari ipiñizu suteixan eta barautsa berotizu keixian gorrittik zurira etorri arte. / Izura igotzen berotu naiz eta alkondara guztia izardiz busti jata. / Ixa zuriraiñok berotutzia, eta batera, uretan edo haixe gogor baten hoztutzia da tenplatzia. / Suak dau gauzak berotzia. / Ez berotu larregi bestela alperrik galduko dok.
Babesleak
