1 . bixamon (biharamon) [biharamun]. iz. (TE). Resaca, malestar. Gorputzaldi txarra, parranda egunan biharamonian eukitzen dana. / "Se
dice del mal cuerpo que sigue a la noche de orgía" (TE, 255).
Jan eta eran eta droga haundiko egunak, bixamona garratza. / Egun zoruen ondoria, biharamona eta korputzaldi zatarra.
/ Zorixoneko bixamona, gau guztikua bota eben plaentxiatar birena. (Zirik 146).
Ik. aje. Eibarren bixamona erabiltzen da; biharamona oso gitxi.
Babesleak
