1 . buruhauste. iz. (TE). Quebradero de cabeza, preocupación, problema. Kezkatzen edo larritzen dabena.
Hainbeste buruhaustek ezertarako ez zetsan balio izan. / Buruhaustia ekarri desta autu horrek. / Zeregin asko ta buruhauste haundixak izaten ditxu. (Zirik 106).
Ik. buru-berotu, buru-kantsaziño.
Babesleak
