buruhauste. 1 . buruhauste. iz. (TE). Quebradero de cabeza, preocupación, problema. Kezkatzen edo larritzen dabena. Hainbeste buruhaustek ezertarako ez zetsan balio izan. / Buruhaustia ekarri desta autu horrek. / Zeregin asko ta buruhauste haundixak izaten ditxu. (Zirik 106). Ik. buru-berotu, buru-kantsaziño. 2 . buruhauste. iz. (TE). Cálculo, estudio; rompecabezas. Buruhauste haundixak dittu liburu hori aitziak.