1 . entzun, entzute (entzutze). du ad. (TE). Oír, escuchar. Entzun kristauok: alkar maittatizue izenan jabe izateko! / Ikasteko, bestieri entzutzia onena. / Badot entzutzia autua nola izan zan. / Asko entzutzen dira gure herrixan. (Zirik 82).
entzun-zale. iz. (OEH). Aficionado,-a a oir; oyente. Bardiñeko berotasun zorua agerturik bere sermoi entzunzaliandako. (Ibilt 463).
Ik. entzunlari. Ez da berba arrunta. Ez da normalian erabiltzen.
entzutekuak entzun [entzutekoak entzun]. esap. (OEH). Escuchar una reprimenda. Gautxorixak entzun zittuan entzutekuak. (Zirik 29).
ez-entzun egin (ez-entzuna egin). esap. (AS). Hacer como que no oye; hacerse el sordo; hacer oídos sordos. Afarixa zeiñek prestatuko zeban galdetu genduanian ez-entzuna egin zeban Jose Marik. / Harek ez detsa iñori ez-entzunik egin.
/ Ez-entzunarena eitten irauntzen ebala bere aitzen-emon-gura guztieri. (Ibilt 476).
Ezezko testuinguruetan: ez-entzunik egin