1 . erreixau, erreixatze [arraiatu]. du ad. (TE). Estriar/rayar cañones. Kañoi barruan erreixak egittia, baliak bihar dan moduan jirau deixan (ETNO). / "Estriar los cañones en su interior, para la rotación de la bala" (TE, 333). Armerixako berbia da.
Txantoianian, kañoi erreixatzen biharra eitten dau. / Kañoi erreixatzia, makiña aukerako baten eitten da.
Babesleak
