eskutur [eskumutur]. iz. (TE). Muñeca. Oiñ erozeiñek daroia eskuturrian erlojua. / Heldu zetsan eskuturretik sorgiñari. (Ibilt 468).
/ Sastakai zorrotza sartu zetsan lepotik eskuturra aurkitu arte. (Ibilt 490).
eskuturra atara (eskuturra etara) [eskuturra atera]. du ad. (TE). Dislocar la muñeca. Jolasetan ebillela lagunegaz, eskuturra atara eban eta Mosolosiak konpondu zetsan.
eskuturra hausi [eskuturra hautsi]. du ad. (TE). Romper/quebrar la muñeca. Arnobatekuagana eruan bihar izan dabe, eskuturra hausitta, zuen auzokua.