eten
1 . eten, etetze (etentze) [eten, etete]. da/du
ad. (
TE).
Romper(se), rasgar(se), desgarrar(se); cortar. Halakoren baten eten dot katia. / Beti bezela, mehienetik eten da harixa. / Harixa etentzia, beti izaten da mehienetik. / Txintxilizka euan lekutik sokia etenda. (Zirik 17).
