ezin izan. da/du ad. (TE). No poder. Zerbait gertatzeko edo egitteko eragozpena, ezintasuna edo debekua izan;[ezin da etorri / ezin dau egin].
Bere hasarre guztia zan, aberatsa eziñ izana. / Leku batzuetan eziñ esan egixa. / Eziñ ukaturik egixa. (Ibilt 466).
Aditz nagusi letz erabiltzen da holan, izan albuan dabela; beste partizipixo batzuen onduan, modala.
Babesleak
