gauza izan. da ad. (TE). Valer, ser capaz, ser útil. Zerbaittetarako gai izan. Ezezkuetan erabiltzen da gehixenetan.
Ez naiz gauza Arratera igotzeko. / Ez da gauza ezertarako. / Ondiok gauza naiz lanerako, hogei urte nittuanian bezela. / Sekula ez naiz izan odola ikusteko gauza. / Ibiltzeko be ixa gauza ez garala gatoz da. (Zirik 118).
/ Zalduna lurrera begira, begixegaz beitzeko gauza ez dala. (Ibilt 476).
/ Zaharra nago eta ez naiz gauza andragizonen zeregiñetarako. (Ibilt 397).
Ik. gauzadan, gauzaeztan, kapaz izan.
Babesleak
