harrittu, harritze ( harritutze, harrittutze) [harritu]. da/du ad. (TE). Admirar(se), extrañar(se), asombrar(se). Hainbeste pitxikin bere etxian, harrittu eban lagunori. / Ez zan millagro harritutzia ha ikusitta. / Ni harritzia pentsatzen eban, dirua aittatuta. / Matxin eta Txomin astronomiaz berbetan ziharduelako ez harritu irakorle. (Zirik 108).
Ik. ikaratu, zurtu.
Babesleak
