kiñu [keinu]. iz. (TE). Guiño. ... lauanakin hiruan kiñua.
kiñu baten [keinu batean]. adlag. (TE). En un momento, en un instante; en un abrir y cerrar de ojos. Berihalakuan, segiduan; begien ixte-zabaltze batian, kiñu bat egitten dan denboran.
Bere partia jaso ebanian, kiñu baten hutseratu zittuan bere ondasunok.