kiñu [keinu]. iz. (TE). Guiño. ... lauanakin hiruan kiñua. kiñu baten [keinu batean]. adlag. (TE). En un momento, en un instante; en un abrir y cerrar de ojos. Berihalakuan, segiduan; begien ixte-zabaltze batian, kiñu bat egitten dan denboran. Bere partia jaso ebanian, kiñu baten hutseratu zittuan bere ondasunok. kiñu egin [keinu egin]. du ad. (TE). Guiñar, hacer señas,muecas,gestos. Artian, bat zan kiñu eitten jokolarixeri galdutzaillien atzetik. / Alkarri kiñua einda. (Zirik 65). Ik. ziñu egin.