krak egin (klak egin). du ad. (TE). Quebrarse, romperse, agrietarse. Zerbaitt apurtu.
Krak ein dau zubixak, jendez beteta zala. / Han!, klak egin jok horrek, berriz apurtu ete dok ba? / Zuen soziedade horretan be kapaz dan bururik sartzen ez badozue laster krak egingo jok. / Umetan sanblas opillekin elixara juaten giñanian, batzuetan krak egitten jakuzen. Ik. brintzau, zartau, bitzau.
Babesleak
