brintzau (brinzau), brintzatze [printzatu]. da/du ad. (TE). Rajarse(se), agrietar(se); quebrar(se). Egurra zartau eta bi zati egin (ETNO). / Ebagi luzia eta sakona egin, egurrean, kristalian... Leihoko kristala brinzau dau haixe bolada batek. / Berez brinzau da espillua. / Zenbat zabalagua kristala, errezaua brintzatzia. Ik. krak egin, zartau, bitzau, bringau.