lihor (lehor, ligor, legor) [lehor]. iz. (TE). Tierra, tierra firme; seco. "Lo árido, lo seco, en oposición a las aguas (el mar, los ríos, los lagos)" (TE, 520).
Jaungoikuak hirugarren egunian batu zittuan urak alde batera, bestian legorra agertu zein; eta legorrari esan zetsan "lurra", eta uren bat eiñari, "itsasua". / Lihorreko mariñela, ondo irabazteko. / Ligorra hartu ebenian jarri eben kurutzia. / Uda legor batian. (Zirik 65).
lihorreko harri (ligorreko harri). iz. (ETNO). Piedra para afianzar el palangre. Peskarixen berbia da.
Ik. kordel, punta-harri.