1 . lotu, lotze ( lotutze). du ad. (TE). Atar, anudar, liar. Burdixori ondo lotzen ez badozu, bidian geldittuko jatzuz irarik gehixenok. / Lotutzia errezagua eskatutzia baiño. / Herrixak jabe bati lotzia legian gaiñetik... / Hainbeste askatu zanetik, Zalduna, esandako guztiagaz lotutzen eban sekretutik [...]. (Ibilt 483).
Ik. katiau, lotsa. Aditz izena nominatibo singularrian [lótzia] esaten da, "con acento prosódico en la o" (TE, 535). Azentuak apartatzen dau [lotzía]-tik ("vergüenza").
Babesleak
