mari-. aurr. (TE). Prefijo para peyorativos femeninos; mari-; requete-. "Nombre familiar femenino que se antepone a ciertos adjetivos para sustantivarlos y personificar el calificativo" (TE, 546).
Mari-sorgin, Mari-zikin, Mari-harro, Mari-guzurti, Mari-bandera.... / Neskia da baiña nahikua mari-mutill.... / Ume-umetatik izan da hori mari-mutilla. Aurrizki moduan erabiltzen da.
Mari-piparmin. gatxiz. (JME). Mujer de mal genio. Jenixo txarreko emakumia.
Mari Piparmiñek (izena ondo ipiñi zetsen piparmin hutsa zalako) hara nun deittu zetsan gure Pernandori juezarengana. (Zirik 49).
mari-mutil. izond. (JME). Marichico, marimacho. Mutillenak ei diran zaletasun edo joerak dittuan neskia.
Fubola, bizikletia ta holakuak gustatzen jakuen neskeri zenbaitt mozolok marimutil esaten detse.
maribandera. izond. (TE). Casquivana, locuela. Emakume lizun-samarra, soltia, lotsabako samarra
Itxuria guapia ero izengo zan, ero piskat maripositia ero izengo zan! -orduan be izengo zian...- maripositia izengo zan engaiñatzaillia eta.... Ik. bandera. Bandera eta maribandera ezagunak dira Eibarren; aurretik mari- jarri ezkero , bigunagua-edo egitten dau adjektibua.
"Loka jabiltzu aspaldion alabea
ta amaika buruko min izan bear dozu - su hija de usted anda muy suelta esta temporada y tendrá usted que sufrir no poco" (AZ).