hondatu, hondatze ( hondatutze). da/du ad. (TE). Estropear(se), echar(se) a perder. Oinguan, hondatu naiz betiko. / Hondatu dozu soiñeku barrixa. / Hortik etorri zan gu hondatutzia. / Ez zan gatxa gu hondatzia, narrugorrixan laga eta gero. / Ta gero hauxe, ajia galanta, gorputza hondatu, dirua galdu ta osasuna makaldu. (Zirik 94).
/ Hondatu gura izan nozunetik [...] nere [...] famelixian ondran. (Ibilt 479).
Babesleak
