1 . urrin [urrun]. adlag. (TE). Lejos, a distancia. Lekuzko eta denporazko esanguria hartu leike.
Orduango kristauak denboren azkena urrin ez zalakuan bizi ziran. / Urrindik nator ukat ein biharrian. / Ikusirik ez zala haiñ urriñ lurra, salto eiñ eban. (Ibilt 461).
/ Andra gaiztua haiñ urriñ heldu zan eze [...] etsi-etsixan
eiñ eban gauzia erabagitzeko asmua. (Ibilt 475). Kasu markak hartu leikez: urrindik /urriñetik, urriñeko...
eiñ eban gauzia erabagitzeko asmua. (Ibilt 475). Kasu markak hartu leikez: urrindik /urriñetik, urriñeko...