1 . zurittu, zuritze ( zurittutze) [zuritu]. da/du ad. (TE). Emblanquecer; blanquear, pintar de blanco. Kolore zurixa hartu edo emon.
Zapixak euzkittan zuritzen dira onduen. / Itxura gaztiagua izateko, arpegixa urunakin zuritzia gura izaten eban. / Sasoi baten, baserri guztiak zuritzeko agindua egon zan. / Iraltseruak aindu desku Sanjuanak aurretik etxia zurittutzia. / Loteixa zurittu, apaiñdu eta ondo janztia. (Ibilt 466).
Babesleak
