2 . zuzendu, zuzentze ( zuzendutze). du ad. (TE). Corregir, arreglar. Okerrak konpondu; txarto daguana zuzen jarri.
Gatxa sasoi honetara ezkero, okerra zuzendutzia. / Zuzendu neban izan neban okerra. / Gurasuak, semiak zuzendu biharrian (dira), nahiz norberak min gehixago hartu. / Kosta zan handik sortu zan okerra zuzentzia. / Ganorazko taillarretan, saltzera bialdu baiño lehen kontroletik pasatzen dittue pieza guztiak, okerrik bada be denporaz zuzentzeko. / Atso honekin hutsa zuzendu bihar dot. (Zirik 50).
/ Zuzentzia eskatzen ebela [oittura] askok. (Ibilt 454).
Babesleak
