akabau
1 . akabau, akabatze [akabatu]. da
ad. (
TE).
Matarse; morirse. Hil da esanguria, bai bateron batek hiltzen dabenian, bai berez. Adiera honetan berez.
Piontzara jo bihar izan eban eta hutsa denboran akabau zan. / Horretara lan eittia da akabatzia. Ik. hil, gastau.
