1 . estutu, estutze ( estututze). du ad. (TE). Estrechar; apretar, comprimir, ceñir. Edozetan erabili leike, esangura ziheztasunekin. Arotzerixan, oholak alkarren artian estutu, hurreratu, esan gura dau (ETNO).
Estutu eban gerrikua, kontua etorrela entzunaz. / Neskatilla harek gerrixa bihar baiño gehixago estututzia gura eban, eta osasuna hondatu eban. / Ibaixak berez daben bide zabala estutzia, askotan kalterako. / Hau sueluau egitteko oholak estutu biharko jittuau. Anton. nasaittu. Ik. arrimau.
Babesleak
