2 . gertau, gertatze [gertatu]. da ad. (TE). Suceder, ocurrir, pasar, acontecer. Gauzak gertau ziran haiñ uste barik eze, iñok ez ekixan zer ein bihar zan. / Orduan gertatzia Izan bazan gero gertau zana... / "Kerido"tzat ezautzen dogun Joxe Etxeberriatarrari gertautakua da. (Zirik 47).
Ik. suertau, egokittu.
Babesleak
