2 . lokatu, lokatze (lokatutze). da/du ad. (TE). Aflojar(se), soltar(se); dislocar(se); poner en punto muerto. "Hazurra beran lekutik etara; izatez, edozer gauza, ibilixaz, zuztarretik etara eta kili-kolo lagatzia" (ETNO).
Zirri eta zirri, lokatu dot albagiña. / Orixotan beratu eta lokatu dau torlojua. / Ez zan erreza izan torlojua lokatutzia. / Kostako da berau lokatzia, sustrai gogorrak dittu ba lurrian barrura. / Jo-ta lokatu zetsan matraillazurra. Ik. lokan ipini, lokara jarri.
Babesleak
