1 . aittu [aditu]. iz.-izond. (TE). Entendido,-a, sabio,-a, versado,-a. Zeozetan jakintsu dana.
Gizon aittua legietan. / Bidian matarifia billau eben, eta ha be heriotza kontuetan aittua zalako edo, geldittu erain detsa ta hartu dau Kaximiron pultsua. / Ez da [...] eta ez txakur txiki ondo erakutsittakorik, noren zaunkak aittuko ez dittuanik beste aitturen batek. (Ibilt 486).
Ik. aittun. (Ibilt 486)
Babesleak
