2 . akabau, akabatze [akabatu]. du ad. (TE). Matar. "Hil" da esanguria, bai berez, bai, adiera honetan moduan, bateron batek hiltzen dabenian.
Mendixan agertu jakun subia, bertantxe akabau dogu. / Friztixa kaltegarrixak akabatzia bihar da. Ik. garbittu, hil, azkena emon.
Babesleak
